NVMO bekroont proefschriften van dr. Emil ter Veer en dr. Kirsten Moek

Vandaag tijdens de virtuele Oncologiedagen 2020 bekroonde de NVMO de dissertaties van respectievelijk dr. Emil ter Veer en dr. Kirsten Moek tot beste oncologieproefschriften van het jaar.

Proefschrift Ter Veer

Dr. Emil ter Veer (1991) werd door de NVMO bekroond voor zijn proefschrift Systematic approach to unify evidence for advanced upper gastrointestinal cancer treatment, waarop hij 12 december 2019 aan de Universiteit van Amsterdam promoveerde. Hij voerde zijn promotieonderzoek uit onder supervisie van promotor prof. dr. Hanneke van Laarhoven (medische oncologie) en copromotor dr. Martijn van Oijen (klinische epidemiologie). Ter Veer studeerde psychologie en geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn promotieonderzoek verrichtte hij aan de afdeling Medische Oncologie van het Amsterdam UMC, locatie AMC. Momenteel werkt hij als arts-assistent SEH en eerder als arts-assistent interne geneeskunde bij het Flevoziekenhuis in Almere.

Proefschrift Moek

Dr. Kirsten Moek (1985) viel in de prijzen met haar proefschrift PET imaging and in silico analyses to support personalized treatment in oncology. Zij promoveerde op 24 februari 2020 aan Rijksuniversiteit Groningen onder supervisie van promotor prof. dr. Liesbeth de Vries (medische oncologie) en copromotoren dr. Derk Jan de Groot (medische oncologie) en dr. Rudolf Fehrmann (medische oncologie). De winnares studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar promotieonderzoek was zij verbonden aan de afdeling Medische Oncologie en het Cancer Research Center Groningen van het UMC Groningen. Tegenwoordig werkt ze als longarts in opleiding bij ziekenhuis Alrijne in Leiderdorp.

Oordeel jury

De jury die de taak had om de aangemelde proefschriften te beoordelen werd dit jaar gevormd door internist-oncologen prof. dr. Haiko Bloemendal (Radboudumc, voorzitter NVMO), dr. Judith Kroep (LUMC) en dr. Marije Slingerland (LUMC, penningmeester NVMO). De originaliteit en klinische toepasbaarheid van beide proefschriften in combinatie met de publicaties in journals met een hoge impact factor maakte dat de jury unaniem tot deze keuze kwam. Het feit dat Ter Veer zijn proefschrift grotendeels in zijn eigen tijd naast zijn opleiding geneeskunde schreef en dat de keuze van het onderwerp en de methodologie veelal eigen initiatief waren, maakt hem tot winnaar van de eerste prijs.